شیمی درمانی با رژیم های بر مبنای تاکسان به عنوان یک فاکتور خطر در ایجاد آمنوره ناشی از شیمی درمانی (cia)

چکیده مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی تأثیر شیمی درمانی های مختلف بر وقوع آمنوره ناشی از شیمی درمانی (cia) در خانم های قبل از منوپوز مبتلا به سرطان پستان در سنین مختلف می باشد. روش بررسی: این یک مطالعه پیگیری کننده بر روی 226 زن پره منوپوز مبتلا به سرطان پستان است که یکی از سه رژیم شیمی درمانی شامل: 1) روش قدیمی cmf (سیکلوفسفامید، متوترکسات، فلوئوراوراسیل) 2) شیمی درمانی بر مبنای آنتراسیکلین 3) شیمی درمانی بر مبنای تاکسان و آنتراسیکلین را دریافت کرده بودند. تمام بیماران در کلینیک سرطان پستان جهاد دانشگاهی واحد علوم پزشکی تهران درمان و پیگیری شده اند آنالیزهای آماری با استفاده از نرم افزار spss انجام و برای تعیین ریسک فاکتورهای cia از مدل های logestic regression و cox-regression استفاده شده است. یافته ها: از 226 خانم با میانگین سنی 40 سال (26 تا 56 سال) که در مطالعه شرکت داده شدند، 154 نفر (1/68%) دچار cia شدند. cia در 151 نفر (6/56%) پایدار ماند. cia در 5/52% از خانم های درمان شده با رژیم قدیمی و در 7/66 % از خانم های درمان شده با رژیم های حاوی آنتراسیکلین و در 7/78% از خانم های درمان شده با رژیم های بر مبنای آنتراسیکلین و تاکسان ایجاد شده است. در نتیجه، فرکانس cia در خانم هایی که با رژیم های حاوی تاکسان شیمی درمانی شده اند، نسبت به گروه های دیگر خیلی بالاتر بوده است (015/0 = p). اگرچه وقوع cia در تومورهای غیر حساس به هورمون pr-) و (er- در مقایسه با تومورهای حساس به هورمون er+) و (pr+ که شیمی درمانی شده اند مختصری بیشتر بود، لیکن این مسئله از نظر آماری معنی دار نشد(629/0 = p). در میان تمام ریسک فاکتورهای بررسی شده در مطالعه فقط رژیم های بر مبنای تاکسان و آنتراسیکلین(8/9-6/1 = ci و 059/0 = odds ratio) و سن بالاتر از 40 سال (66-9/1 و ci 95% و 5/3% و odds ratio) مهم ترین فاکتورها در ایجاد cia بودند. نتیجه گیری: نوع شیمی درمانی و سن بیماران در شروع سرطان پستان مهم ترین فاکتورهای خطر در ایجاد cia هستند و رژیم های بر مبنای تاکسان نسبت به بقیه رژیم ها به cia بیشتری منجر می شوند.